ماه «نشانهٔ نجومی: ☾» تنها قمر طبیعی سیارهٔ زمین است و با بازتاباندن نور خورشید، شبهای زمین را کمی روشن میکند.
ماه پنجمین قمر طبیعیِ بزرگ در منظومهٔ خورشیدی در میان ۱۷۳ قمر موجود در این منظومه است. قطر ماه حدود ۳٬۵۰۰ کیلومتر است. جوّ ندارد و سطح آن از برخورد سنگهای آسمانی آبلهگون است.
حرکات ماه
انسانها از قدیم از کره ماه و چرخش منظم آن برای گاهشماری، بهویژه در کشاورزی، بهره میگرفتند، مسافران و دریانوردان نیز از نور و حضور ماه برای جهتیابی و ناوبری استفاده میکردند؛ ماه همچنین در اسطورههای اقوام حضور زیادی دارد و در برخی فرهنگها حتی آن را به عنوان یک ایزد پرستش میکردهاند. گرانش (جاذبه) ماه باعث بهوجود آمدن جزر و مد آبهای کره زمین میشود و گرانش کره ماه همچنین باعث باثبات ماندن محور گردش زمین بهدور خود میشود که در صورت عدم وجود ماه، انحراف محوری زمین مرتباً تغییر میکرد و این امر باعث آشفته شدن آب و هوا و فصلها در زمین میشد. ۱
نیمکرهای از ماه در اثر پدیدهُ قفل جزر و مدی به طور دائمی رو به زمین قرار دارد که سمت پیدای ماه نامیده میشود. نیمه پنهان ماه را سمت پنهان ماه مینامند. هر روز قمری به اندازه ۱۷٫۳ روز زمینی طول میکشد. ۱ نیازمند منبع ماه هر سال ۲ سانتیمتر از زمین دور میشود.
چرا ماه به روی زمین سقوط نمیکند
زمین با نیروی گرانش ماه را به سوی خود میکشد. اگر انسان ماه را که در حقیقت بی وقفه به دور سیاره ما میچرخد، از گردش باز میداشت، ماه فقط برای مدت کوتاهی ثابت میایستاد، آنگاه با سرعتی فزاینده به سمت زمین میشتافت و در نهایت با آن برخورد میکرد. البته این عمل میسر نیست. ماه از همان زمانهای اولیه با سرعتی برابر ۳۶۵۹ کیلومتر در ساعت به دور زمین در حال گردش بودهاست. در اثر این حرکت گردشی، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد میشود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین که به سمت داخل کشش دارد، است. این دو نیروی مخالف، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی میکنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی میماند.
هلال و بدر چگونه تشکیل میشود
خورشید خود میدرخشد، ماه را از این رو میبینیم که خورشید به آن میتابد. اگر آن روی ماه که به سوی ماست، بطور کامل مورد تابش خورشید قرار گیرد، ما ماه را بصورت قرص کامل و به عبارت دیگر در حالت بدر مشاهده میکنیم. اگر نور خورشید فقط قسمتی از آن روی ماه را که بسوی ماست در بر گیرد، ما ماه را بر حسب میزان تابش نور بصورت هلال باریک نوری، نیم قرص و یا به صورت یک گلوله تقریباً گرد نورانی میبینیم. این پدیدههای نوری را فازها یا صورتهای مختلف ماه مینامند
.
هنگامی که ماه در جهت تابش خورشید قرار گیرد، دیده نمیشود، زیرا در تابش شدید خورشید محو میگردد و علاوه بر این، آن روی ماه که بسوی ماست مورد تابش واقع نمیگردد. این وضعیت را ماه نو مینامیم. اکنون ماه بر روی مدار خود به حرکت ادامه میدهد و پس از چند روز به طور محسوسی در سمت چپ و یا در شرق خورشید واقع میشود. در این وضعیت قسمت کوچکی از نیمه رو به زمین ماه، تحت تابش نور خورشید قرار میگیرد. در این دوران ماه را در اوایل شب بصورت داس باریکی که البته روز به روز بر قطر هلال آن افزوده میشود، مشاهده میکنیم، زیرا در این وضع ماه بعد از خورشید غروب میکند.
تقریباً یک هفته پس از ماه نو، از دید ناظر زمینی، ماه دقیقاً از پهلو مورد تابش نور خورشید واقع میشود. در این حالت انسان نیمی از ماه را تاریک و نیم دیگر را روشن مییابد؛ این وضعیت یکچهارم نخست نامیده میشود. دوباره یک هفته بعد، ماه از دید این ناظر، دقیقاً در مقابل خورشید قرار میگیرد. در این حالت ماه به صورت قرص کامل نورانی میشود، که به آن بدر (یا در اصطلاح عامیانه ماه شب چهاردهم) میگویند.
از این حالت به بعد از قطر قسمت نورانی ماه کاسته میشود. تقریباً هفت روز پس از بدر، دوباره یکچهارم دوم حادث میشود. ماه در این حالت از دید ناظر زمینی اکنون در سمت راست یا در غرب خورشید قرار دارد و به عبارت دیگر قبل از طلوع خورشید در آسمان صبحگاهی پدیدار میشود، تا بالاخره دوباره به وضعیت ماه نو میرسد.
گامهای ماه
همیشه ۵۰ درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت، از کاملاً تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده میشوند. چرخه گامهای ماه، هر ۲۹٫۵۳ روز کامل میشود.
منازل ماه
نوشتار اصلی: خانههای ماه
منازل ماه، تقسیمبندی حرکت شبانهروزیِ ماه نسبت بر روی دایرةالبروج است که به ۲۸ منزل تقسیم شدهاست.
رخگردی
نوشتار اصلی: رخگرد
رخگردی یا لیبراسیون پدیده پدیدار شدن ۹ درصد از گوشههای نیمه ناآشکار ماه بصورت متناوب در زمانبندی گردش ماهانه ماه است.
برنامههای اکتشافی
تاکنون ۷۳ مأموریت فضایی به سوی ماه انجام دادهاست. تغییرات دمایی زیاد بر سطح ماه، تابشهای زیان بار کیهانی و بارش انواع شهابسنگها اسکان انسان در ماه را با دشواریهایی روبهرو میکند. پژوهشگران آژانس فضایی ژاپن موفق به کشف حفرهای گدازهای در کره ماه شدهاند که به باور آنها این حفره مکانی مناسب برای ساخت اقامتگاههای فضایی در آیندهای نه چندان دور خواهد بود. ۶
سفر به ماه با فناوریهای کنونی سه روز بهدرازا میکشد ۱ و ماه تنها کره خارج از زمین است که انسانها بر آن گام نهادهاند. در سال ۱۹۶۹ سازمان ناسا اعلام کرد که نخستین فضانوردان به نامهای نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در قالب پروژه آپولو بر سطح ماه فرود آمدند.
پروژههای ماه در ایران
ایرانیها اگرچه تا کنون به ماه، فضا پیما ارسال نکردهاند، اما فعالیتهای رصدی زیادی در این زمینه انجام دادهاند. تصویر برداری از ماه آن هم با زمینههای هنری و نجومی از طرفداران زیادی در ایران برخوردار است. گروه دیگری ماه را هموراه زیر نظر دارند و هر رویدادی را که به نحوی با آن در ارتباط باشد از نظر دور نمیدارند. تعداد بسیار زیادی هم هلال اول و آخر ماه را برای تصحیح تقویمهای اسلامی به صورت دائم رصد میکنند(پایگاه رویت هلال). در این میان رصدخانه کوثر. ۱ هم با همکاری ماه شناسان داخلی و خارجی کاوشگر مجازی ماه را به زبان فارسی به عنوان دائره المعارف تصویری ماه اجرا نمودهاست. در ماه تا کنون۶ پروژهٔ اپلو انجام شده است و ۵ پروژهٔ لونا انجام شده است و ۵ بار هم کاوش گران در ماه فرود آمدهاند. کاوشگران ماه را به قسمتهای مختلفی تقسیم کردهاند که به نام خلیج شبنم-خلیج رنگین کمان-دریای سرما-دریاچهٔ رویا-دریای آرامی-دریای رگبار ها-اقیانوس توفان-دریای بخار ها-دریای بحران-دریای اسایش-دریا ی باوری-دریای شهر-دریای ابر ها-دریای رطوبت.
ماه در ادبیات و اساطیر
ماه را در فارسی ماج و ماس و مج و مهیر نیز گفتهاند. صورتهای این واژه در زبانهای ایرانی کهنتر مانگ بوده است. ۷ در ادبیات عرفانی همچنین گوهر شبچراع کنایه از ماه است.
در ستارهشناسی قدیم گفته میشد که خانهٔ ماه سرطان است و شرف او در ثور است و اینکه ماه در فلک اول است و یکی از کواکب یا سیارات سبعه است. در ادبیات فارسی تابان، شبگرد، ناشستهرو، مهرپرور از صفات و شمع، چراغ، مشعله، شعله، نقره چنبر، دایره، شیشه، ساغر، پیمانه، قرص، ترنج، سیب، نسرین، صندل، پنبه، گوی، کف، پنجه از تشبیهات ماه است. ۸
در اساطیر میانرودان خدای ماه را ایزدبانو سین مینامند.
توصیف ماه در شاهنامه فردوسی:
چراغست مر تیرهشب را بسیچ به بد تا توانی تو هرگز مپیچ
چو سی روز گردش بپیمایدا شود تیرهگیتی بدو روشنا
پدید آید آنگاه باریک و زرد چو پشت کسی کو غم عشق خوَرد
چو بیننده دیدارش از دور دید هم اندر زمان او شود ناپدید
دگر شب نمایش کند بیشتر ترا روشنایی دهد بیشتر
به دو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد که بود از نخست
بود هر شبانگاه باریکتر به خورشید تابنده نزدیکتر
بدینسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدین یک نهاد
